Пребарувајќи текстови за web 2.0 денес наидов на еден постар, критички настроен, одличен текст во TheWeeklyStandard.com објавен во февруари минатата година (02/15/2006) од Andrew Keen. Јас прв пат го сретнувам овој автор па затоа прво ќе ставам што пишува за него под текстот.
Andrew Keen is a veteran Silicon Valley entrepreneur and digital media critic. He blogs at TheGreatSeduction.com and has recently launched aftertv.com, a podcast chat show about media, culture, and technology.
Текстот е едноставно насловен Web 2.0 но внатре има одлични критички ставови за развојот на интернетот и за фазата во која се наоѓа сега, односно Web 2.0 фазата. Како мал предизвик еве неколку пасоси:
Another word for narcissism is “personalization.” Web 2.0 technology personalizes culture so that it reflects ourselves rather than the world around us. Blogs personalize media content so that all we read are our own thoughts. Online stores personalize our preferences, thus feeding back to us our own taste. Google personalizes searches so that all we see are advertisements for products and services we already use.
…Bono would never have become Bono without the music industry’s super-heavyweight marketing muscle. And W.G. Sebald, the most obscure of this trinity of talent, would have remained an unknown university professor had a high-end publishing house not had the good taste to discover and distribute his work. Elite artists and an elite media industry are symbiotic. If you democratize media, then you end up democratizing talent. The unintended consequence of all this democratization, to misquote Web 2.0 apologist Thomas Friedman, is cultural “flattening.” No more Hitchcocks, Bonos, or Sebalds. Just the flat noise of opinion–Socrates’s nightmare. …Web 2.0
Со најголем дел од неговите ставови не се сложувам, но сепак многу е корисно кога човек може да прочита еден квалитетн став кој е спротивен на неговиот, едноставно многу помага во понатамошното перцепирање на работите и во разбиструвањето на некои нови теми.
Веднаш по читањето на текстот отидов на неговиот блог и го прочитав неговиот последен пост со кој се уверив дека и после едена година не омекнал со своите ставови.
It would be hilarious if it wasn’t so scary. How long before a kid takes a photo of one parent doing something naughty outside matrimony and publishing it on their website? How long before some Web 2.0 entrepreneur really does develop Hollaback-Kids?
Remember that in Nineteen Eighty-Four it’s the kids who scared Winston Smith much more than the adults. And remember that in Stalin’s Russia and Hitler’s Germany, it was the kids who really did inform on their parents.
So next time little Alfred points his cell phone at you, don’t smile too widely. And make sure your fly in zipped up and your blouse properly buttoned. …The Great Seduction
Прво што ми упадна в очи во текстот Web 2.0 е дека наместо Платон, вистинскиот автор на „Државата“, напишал Сократ. И цело време го споменува Сократ, кој е лик во книгата, а не мора да ги одразува мислењата на реалниот Сократ, Платоновиот учител. Детаљ. За другото – другпат.
Pingback: Bank of Tokyo-Mitsubishi Mashup with Nexaweb's Enterprise Web 2.0 … » Web Marketing News