Постои одредена дебата за точниот почеток на блогирањето и првиот блог, па така ако на различни места побарате информации за ова ќе најдете различни податоци, но во крајна линија и не е толку битно, важно се случило 🙂 Во неколку поста на овој блог беше чепнато и загатнато прашањето на односот весници и блогови како два различни начини на запишување на сегашноста, и тоа какви записи ( и факти 🙂 оставаат тие на идните генерации.

Додека јас се токмев нешто поопширно да напишам на (според мене 🙂 важнава тема, драго ми е што темата е супер обработена кај Археоблог, под титуларот „Коментарите како блого-графити“, како и во претходниот „Twisted side of the history“:

Блоговите се најдобрите етнографски белешки, подобри и од најдобрата дигитализација на културното наследство на еден народ. Затоа и се толку важни. Моментална историја, живот, верувања и традиција на една персона, на еден народ, на една група истомисленици, на една религија, на еден етнос можат да бидат доловени и само со еден единствен блог-запис.

Она што остана можеби да се каже е каде е зародишот на идејата да се преиспита она што ни го остава историјата како наука која се потпира на материјалните записи на одредени авторизирани записничари? ( на пр. западните историчари за распадот на бивша Југославија примарно ги базираат „историските факти“ од известувањата на медиумите за настаните, но тоа секако не е баш најавтентичната верзија на самата реалност).

Како и повеќето пост-модерни идеи, кои за нас денес се во голема мера реалност, и оваа идеја оригинира од Фридрих Ниче (Friedrich Wilhelm Nietzsche) запишана во неговото дело, вусшност есеј, „Vom Nutzen und Nachteil der Historie für das Leben“ (Кон употребите и злоупотребите на историјата во животот). Во неа ги изнесува своите аргументи колку историјата е само тенденциозен фрагментарен запис на некаква си минатост, и колку е таа далеку од концептот на знаење, според кој така замислената наука би требала верно да се држи.

He..offers—instead of the prevailing view of “knowledge as an end in itself”—an alternative way of reading history, one where living life becomes the primary concern; along with a description of how this might improve the health of a society. It also introduced an attack against the basic precepts of classic humanism. In this essay, Nietzsche attacks both the historicism of man (the idea that man is created through history) and the idea that one can possibly have an objective concept of man, since a major aspect of man resides in his subjectivity.(исто).

Како и да е, интересно е како неговата идеја за вистинската историја, приватниот живот, субјективните вредности кои го чинат човекот и слично, денес се реализираат така обемно и доследно преку блоговите. А и самите негови записи помалку наликуваат на (брзи/куси) постови собрани во колекции како оваа скорешната 🙂

Please leave this field empty

Секој петок во твоето сандаче: преглед на најактуелните маркетинг, SEO, SEM, UX, дизајн теми и линкови од претходниот недела.

Емаил *

Проверете го вашиот инбокс или спам за да ја потврдете претплатата.

You May Also Like

Mедиумите како фактор за насилно однесување Како „сторителингот“ ги убива приказните Шок и фасцинација – новинарските стандарди се спуштија прениско, читателите за влакно извлекоа жива глава