„Пресовите“ или конференциите за печат на политичките/општествените актери во Македонија се еден од најчестите медиумски настани и доминантен начин на остварување на политичката комуникација. Партиите, органите, телата, граѓанските здруженија и слично, имаат потреба да ѝ се обратат на јавноста, и тоа го прават по своја лична проценка, во однос на тајминг и теми. Новинарите некако евоулираат во поглед на „пресовите“, порано тие секако беа ептен добродојдени затоа што со нив лесно се полнат информативните програми на медиумите, но денес и тие сѐ повеќе стануваат свесни дека често се работи за пропагандна или обиди за инволвирање на медиумите во себични пресметки на актерите, па сѐ почесто се појавуват и наслови (препукувања, кавги, и сл.) кои го насочуваат мислењето на читателот/гледачот кон негативна конотација на ваквите информации.
Најчести форми при ваквото обраќање се класичниот „прес“, потоа „изјава/демант“, онака на нозе пред партиските седишта, или пак преку некаков допис (факс, електронска порака и сл). Во ваквите форми на обраќање политичките актери ја отвораат комуникацијата, за разлика од другите форми (телефонски јавувања, новинарски „сачекуши“, прашања на прес-конференции, и сл.) каде новинарите иницираат комуникација, и која во многу помал обем е успешна, заради проценката на политичките актери и нивните претставници пред јавноста дека не ја контролираат доволно комуникацијата (во однос на теми, времетрање на комуникацијата, начинот на комуникација и сл.).
Она што е специфично за нашава локална политичка комуникација е што наместо пресовите да бидат информативни, тие се вистински пункт за политичка пропаганда во која без пардон се користат сите можни пропагандни техники и средства. Не дека странските се нешто морално супериорни, но кај нив барем има разновидност, па информативнотои пропагандното некако се „балансираат“.
-Најчесто темата наместо кон општествени теми или се ограничува или веднаш се наведува кон личности (ad hominem) со што се одбегнува соочување на аргументи, а се врши манипулација со вклучување на афекти и страсти во комуникацијата, наведувајќи ја јавноста кон генерирање на негативни емоции кон политичкиот конкурент/противник.
-Втора техника е секако поврзана со првата, а тоа е т.н. етикетирање (name calling). Во официјалната комуникација на пресовите не се користат директни „етикети“ (најчесто се тоа пробрани еуфемизми на класичните и директни етикети: олигарх, популист, бизнис газди, роднини, и сл.), но тие се во директна врска со политичкиот говор на омраза (каде и се употребуваат навредливите етикети) и тие практично се хранат еден од друг, иако добиваат навидум различни форми.
-Третата најкористена техника се т.н. „наметнати асоцијации“ (плански метонимиски интервенции, или „transfers“, англ.) кои се прилично популарна техника на манипулација. Тоа е како на пример, сообраќаец при контрола наместо да ви даде алко-тест, да ви каќе дека знае дека сте пијан(а) затоа што 2002 ве видел во некој „кафич“ како пиете. Наметнати асоцијации делуваат токму така, мешаат контексти, ги маргинализираат фактите и аргументите, и повторно ја отелотворуваат вистинската природа на локалната политичка комуникација, а тоа е пропагандата.
Pingback: Twitter Trackbacks for Пресови | К О М У Н И К А Ц И И [komunikacii.net] on Topsy.com
Wow, incredible blog layout! How long have you been blogging for? you made blogging look easy. The overall look of your site is magnificent, let alone the content!. Thanks For Your article about ПреÑови | К О М У РИ К РЦ И И .