По едно сто години кога комуниколозите и медиумските експерти ќе ги проучуваат блоговите и онлајн комуницирањето, што мислите кои блогови ќе ги проучуваат? Па некои вакви, екстра-тривијални, секако. Зошто? Па ќе земат рационално и статистички кои блогови имаат најмногу коментари (над 1.000 во овoј случај), и тоа ќе им биде критериум за најрелевантен и најмеродавен пример за самиот медиум, барем во нашиов период:
Noćas oko dva (Il prošle noći? Buduće noći? Ne znam, al bila јe noć, sigurno) dobila sam pismo od jednog čoveka. Taj čovek sam možda ja, a možda i nisam, ni to ne znam, al ne zbog noći.
Saću se na momenat vratiti na prethodni dan, jer da njega nije bilo, ne bih saznala najtačniju definiciju bloga.
Koja glasi:
Blog je nepostojeće mesto gde svi pišu svašta.
Pita me taj čovek:
“Ako je blog NPGSPS, zašto ja nemam prava da budem još neko izuzev ovoga što sam ( SVI!? Ako su svi, zašto ja ne mogu da budem bar još troje, nem ni želje ni mogućnosti da budem svi ) i da pišem svašta?”
“Pa zar već nisi nekolko njih? – odgovaram (telepatski, imajte to u vidu. Izgovorim naglas, i znam da me čuje. Može se reći i da pričam sama sa sobom, al postoji li uopšte nešto o čemu se nešto ne može reći? Zato, nadalje, sve što je dijalog, podrazumeva telepatsku vezu il razgovor mene sa mnom.)
“Pa jesam, al što ne mogu da budem još neko? I što samo mene malo-malo pa prozivaju zbog toga baš na blogu, NPGSPS?”
“Pa ne znam. A šo ti obraćaš pažnju na to?”
“Zato što:
na tom istom blogu, NPGSPS, pojedini češće otvore jedan a zatvore drugi blog, il zatvore treći a otvore četvrti, nego što onaj, koji ih ima osam, promeni čarape.
je napraviti blog besplatno i časkom.
te niko ne pita ko si, odakle si, kako si, kud si, što si i šta si.
možeš u roku od 24 sata da pišeš, brišeš, stavljaš slike, pesme, poziv da se izađe na glasanje, apel da se bojkotuje glasanje, da promovišeš stranku-partiju čiji si član il simpatizer sve dok izdržiš da buljiš u monitor, da balaviš nad slikama golih žena slikanih i spolja i iznutra, možeš bukvalno sve…..
