Деновиве се случи интересна дописка меѓу давајца македонски доајени. Едниот новинарски: Геро, другиот блогерски: Букаро
На кратко како одеше оваа работа раскажа Хоувиц. А јас само ќе си го додадам она што јас го приметив и ми беше интересно.
Имено секој од гореспоменатите актери си го користеше својот медиум во меѓусебната комуникација на крај (се надевам) успеаа успешно да се договорат.
Еден мој мал апел: Господине Геро, блоГчињата се ставени за да ги узурпираат луѓето, и пожелно е на нив да оставате пораки, за разлика од вашите весници во кои човек мора да направи нешто што е тесно сврзано со политика за да добие три реда простор.
Потегот со вашата страница (блогери) е добар, слободно продолжете и понатаму да го надминувате стравот од интеграција со новите медиуми, па здравје еден ден може ќе се решите рубриката блогери да ја ставите и онлајн за да може комплетно да се доживеат извадоците од постовите кои ги објавувате.
респект за ова.
Целава работа смрди-корне
Еден рецепт како да ти објават пост во весник:
Пишувај за политика и биде против сите. Нека не чини ништо, сите нека се глупи, нека не чини ништо.
Ако си среќен и Јанко ќе го изгуби местото…
Бах… мојот сон за проактивно новинарство… каква заблуда…
Јован, не си свесен колку си во право. Ама нешто си заборавил – доколку можеш на многу работи да им најдеш замерка, тогаш успеваш да ги детектриаш прекршоците во средината во која живееш, значи имаш осет за неправилностите. Ако мислиш дека све е супер, веројатно или некој те замајува или за ништо не те боли кур. Тоа е донекаде простиво. Ама една работа најмногу ме нервира – што мислам дека е случај со тебе – да знаеш дека има работи што не се ОК, а да збориш само за убавите нешта и за тие кои се во ред. Тоа е пресметливо, претприемачко, рекламерско фрлање прашина в очи. Политика.