Date Archives 2008

2008 година на купче

И оваа година ќе ја задржам локалната практика, на крајот на годината повеќе да гледам наназад отколку нанапред. Секако полесно е да се гледа наназад, па откако ќе се замори човек на крај да се даде некое предвидување кое може и нема да го прочитаат многу луѓе 🙂

Како и да е, некои кратки, скромни предвидувања пишав во новиот број на „Click“, а тука по урнек на минатогодишниот пост, ќе соберам некои настани кои може веќе и ги заборавивме. Овој пат, освен блогов за преглед на настаните користам и Twiiter (благодарност до сите кои пишаа пораки со #mk2008) и Кајмакот. Ајде, со ред:

Јануари:

– Симпсонови ја се приклучија кон оние кои велат: Весниците се мртви
– Македонските пратеници постигнаа технолошки консензус
– Дневниот весник Време не излезе од печат
– Се направи пригоден спот за одбележување на Европскиот ден за заштита на личните податоци
Ајварот остана македонски бренд
– 15 години Елфаско
– Починаа Никола Кљусев и Борис Мајсторов

Февруари:

– Јаху го одби Мајкрософт
– МК блоговите беа расистичко ѓубре
Босанскиот претседател стана блогер
ADLog – прва фракција на комуникации.нет
– Се одржа првиот Face2Face настан

Март:

– Глобус објави текст со наслов: Блогерска интифада
– Се појави едицијата Блог записи
Global Voices на македонски
– Се појави Кирилица.ком.мк
– Македонска мечка стана светски хит

Април:

– Вест беше Добра Вест
CNN на Македонски
News Interactivity Index
– Излезе новата Нова Македонија
– Банките го кочат купувањето преку интернет

Мај:

– Се случи Glocal 2.0
– Се појави Курир.ком.мк
Шампиони на вербална демократија, текст објавен во Форум
Мојата Кирилица – нова кампања

Новите медиуми во политичката комуникација, епизода Избори
– Се појави CLICK IT магазин

Јуни:

– Новиот Firefox сруши рекорди
T-Home MK се рекламираше на Facebook
Face2Face II

Се уморив, ме мрзи да ги листам понатаму 🙂 но еве уште по нешто без календарски редослед. Ако не ти се клика на нив, ЗАДОЛЖИТЕЛНО погледни ги твитовите на локалните твитери и дознај по што другите ќе ја помнат 2008:

Аналитика го објави: Beyond Blogging: Macedonia: Exploring new media
– Facebook стана популарен (извор на информации)
– Нова Македонија, АлфаТВ и Тотал направија нови сајтови
– Ги доделивме Македонските Олимписки коментаторски медали
– Културен Живот објави текстови за блогови
– ФЕЈС организираше конференција: „Информатичкото општество и неговото влијание врз медиумите за млади“;
– Национални концесии добија мнооогу нови телевизии (мислам 17)
– Google направи прелистувач: Chrome
– Бевме дел oд Renaming Machine
– Се случи Blogopen 2008
ЦрнаОвца.мк планирано педизвика реакции 🙂

И на крај, бидејќи беше и на крајот на годинава, настанот по кој јас најмногу ќе ја памтам.

Отворена дискусија: Интернет апликации – развој, маркетинг и промоција
Материјалите од настанот, и заклучоците и препораките на Ѓокица

Чувствувам дека постов ќе трпи промени, па уште сега најавувам, ако сум утнал нешто, или сум заборавил додавајте во коментари, ќе го апдејтувам, ветувам 🙂

Патем, Среќна Зова Година!

Подем на интелигентната активна јавност

Во изминативе неколку дена се испослучија неколку настани во рамките на интернет и блогосферата за кои мислам дека е вредно тука да се одбележат како што заслужуваат, бидејќи според мене имаат малку над-катадневно значење.

Првин се сличи бурлеската со „Гласот на народот“ и писмото на новинарот (?) Слободан Томиќ до раководството на јавниот сервис МРТВ.

Потоа следуваше промоцијата и дебатата околу новиот спот за промоција на Македонија на светските медиуми.

Сега не би сакал да потпаднам под искушение да застапувам некакви гранитно категорични ставови, овака било, онака било, но мислам дека е и глупаво човек да биде релативист и ова сето да го опише со клишеа и фрази.

Дебатата трае, и нека трае, тоа е супер, тоа значи дека акалот  им работи на сите (а што е човекот без акал). Сакам само да кажам, на некој начин и да констатирам, дека во досегашнава дебата критичарите („новата јавност“) изнесоа повеќе аргументи. Убедливо, онака мислам како во 5:1. По моја проценка оние кои одбија да легнат на брашното на ритуалната семиотика на секојдневицата стварно „парче направија“. Беа детектирани и аргументирани до детали сите недостатоци на она што беше сервирано од центрите и агенсите на моќ, и во естаблишментска, и во медиумска и во културолошка смисла. Се разбира имаше и некои забегувања, но тие беа помаргинални.

Она што го добија како одговор беше „зафатеност“, „немам коментар“, „немам ингеренции“, „не би дискутирал на таа тема, не е достојно“, „намерни се грешките“ (смешно), апсурдна терминологија („тоа е моја струтуралистичка методика“- барем досега филмовите на Манчевски беа ултра постмодерни), и слично, да не завлекувам. Слабо, ептен слабо во една јавна отворена дебата. Како да беа фатени на спиење, на препад, не очекуваа дека јавноста дома повеќе не ги голта тие апчиња (Најсмешна ми беше аргументацијата за паралелизмот со грузискиот спот дека се работи за поклопени архетипови,…хмм, па што автор треба да бидеш со архетип да промовираш туристичка дестинација? Тоа ти е како да кажеш „дојдете во Русија, затоа што овде мајките ги сакаат своите деца?!?).

Заклучоците навистина се повеќе од очигледни, времето на инертната пасивна јавност полека поминува. Неа ја заменува една нова генерација (во културолошка смисла), активна, интелигентна, критичка, образувана, информирана од сите страни, која не трпи  солење ум само затоа што „вие нешто говорите на ТВ“. јавност која не трпи идоли заради ритуали и парадигми, не знам какви. Помина тоа време, време на имресионираност од актантите на јавните функции и позиции на престиж. Прес и ТВ генерациите полека се рончат и доаѓа времето на интернет-генерациите кои многу подобро се снаоѓаат во новите услови отколку оние кои се предмет на нивната критика.

Дебатата и за овие заклучоци, секако, продолжува.

Never Stop Asking – BBC ad

Во новинарството има многу поважни работи од трката да се биде прв, особено сега, ова важи за сите т.н. традиционални медиуми

Science Commons

Една од најпотценетите стории која се провлекува во периодот на подем на новите медиуми е предизвиците кои новите медиуми ги предизвикуваат во однос на науката.

Сигурно сите се сеќаваме како раниот интернет беше претежно научнички ориентиран, текстови, статии, книги, школарски линкчиња и слично. Со рапидниот раст на широкопојасниот интернет, тежиштето на интернет се префрли кон забавните содржини кои доминираат денес.

Згора на оваа масовна маргинализација на научничките содржини (кои растат гледано изолирано но се поттурнати од другите содржини на интернет), се појавија голем број на псевдонаучни извори и содржини, од типот на Википедија и да речеме приличен блогови кои мешаат наука и научнички Онегињизам.

Science Commons е проект кој секако нема да направи некаква револуција на овој план, но барем се обидува да ја зајакне свеста на интернет корисниците токму на оваа тема:

Making the Web Work for Science

Science Commons designs strategies and tools for faster, more efficient web-enabled scientific research. We identify unnecessary barriers to research, craft policy guidelines and legal agreements to lower those barriers, and develop technology to make research, data and materials easier to find and use. Our goal is to speed the translation of data into discovery — unlocking the value of research so more people can benefit from the work scientists are doing.

Twitter breaking news: Паднал авион во Денвер

Паднал авион во Денвер на полетување. На CNN до пред некој час немало официјални детали, но затоа имало на Twitter. Некој извесен Mike Wilson бил патник во авионот и пишувал на својот Twitter акаунт за несереќата, која всушност е втор пад со авион за него 😉

Continue reading

Отворена дискусија: Интернет апликации – развој, маркетинг и промоција

22 декември, Точка во 17 часот, Центарот за нови медиуми и Слободен софтвер Македонија организираат дискусија на теми: производство на интернет апликации, развој на тимови, имплементација на различни методологии и технологии, интернет маркетинг и промоција.

Continue reading

Фројд : Фром 8:2

Ако се побара прашањето за највлијателните луѓе во медиумите денес секако одговорите ќе тргнат од Руперт Мурдок, Тед Тарнер, преку Жељко Митровиќ, сѐ до Љубисав Иванов и Велија Рамковски.

Но, на ова прашање може да се гледа и на еден посуштински начин, оној културолошкиот. Која културна теорија владее со медиумите денес?

Одговорот е едноставен и речиси едногласен: психоанализата, или Фројдизмот (како психо-аналитички фундаментализам кој ги маргинализира поистакнатите психоаналитичари по Зигмунд Фројд и владеењето на неговата ќерка со психо-аналитичкото движење).

Културната теорија на Фројд (изложена во делата: Das Unbehagen in der Kultur, 1930, Drei Abhandlungen zur Sexualtheorie, 1905, Zur Psychopathologie des Alltagslebens, 1901…) напросто доминира со продуктивната логика на медиумите денес. Неговите поставки за природата на човекот како суштество кое постојано се бори со своите билошки, психолошкии сексуални потреби и нагони, и кое е во суштина деструктивно, се работен модел на кој почива логиката и вредносниот систем на медиумите денес.

Како овие негови, во суштина претпоставки, за природата на човекот, се рефлектираат во медиумите денес и во вредносната матрица која тие ја промовоираат денес?

Значи, кога и да видите ударна вест (а ударните вести се доминантно такви) дека: синот го заклал татко си, мажот ги малтретирал своите родени деца и сопругата, политичар фатен во скандал со помлада жена, голема фирма масовно отпушта вработени…истите тие вести како да ви кажуваат: „Гледате, гледате ли сега? Фројд е во право! Ние правиме сѐ за да ви докажеме и да ве убедиме дека човекот е себичен, агресивен“, неспособен да ја скроти својата анимална природа, подложен на робување на своите страсти и полови нагони, со еден збор неспособен да биде човек според описот на хуманистите, па и религиите ако сакате.

Наспроти Фројд во психо-анализата секако стои Ерих Фром, со својата каде-каде поведра теорија за природата на човекот и културна терија која е базирана на оваа премиса.

И сега ако ги сопоставиш еден наспроти друг ќе се согледа дека медиумските форми во кои доминираат фројдистиччките концепти (комбинирани со Бихејвиоризмот и Павловизмот, да не ги запоставиме сосема) се далеку побројни од оние на Фром, но сепак не се изгонети сосема до крај од Царството на медиумите. Вака поеклатантни форми во кои доминира „фројдизмот“ секако се вестите и адвертајзингот, додека пак „фромизмот“ е присутен во некои форми како што се комедии на пример и едукативните програми.
Мислам дека и самите Нови медиуми, со својот длабок анти-фројдизам, промовираат и поттикнуваат на практикување вредности сосема спротивни (соработка, отвореност, дружење…) на оние од класичните медиуми засновани на фројдистичката логика на културата. Возбудата од нивниот подем во длабинска смисла се заснова токму на овој премин и прекид со фројдистичката традицијата.

За подетална слика за овие прашања топло ви го препорачувам документарецот „Century of the self“ кој веќе и беше прикажуван на некои наши локални ТВ-ии.

Се разбира за елаборација на оваа моја поставка (која и не е само моја) еден блог-пост е смешно мала форма, но еве напишана е колку да биде презентирана самата идеја со надеж дека ќе мотивира искрени трагачи по фактите и вистината па ќе ги засукаат ракавите.

Ре-објавување: Заработка преку блог!

Да се стартува блог е бесрамно ефтино и едноставно, постојат огромен број бесплатни сервиси каде за пoмаку од две минути може да се направи пристоен блог. Од друга страна пак да се заработува со блогот е вистински предизвик.

Continue reading

Агенда сетинг-МК

Многу се „радувам“ кога на македонските медиуми информативните емисии ќе започнат со некоја важна вест од светот. Се разбира причините се што се тоа најчесто примери за кои како „граѓани на светот“ требаме или мораме да бидеме свесни, а згора на тоа мене лично ми индицира една попрофесионална состојба на дел од новинарството и едноставно надминиување на малоѓраѓанскиот журнализам во кој нѐ интересира само сопствениот двор (види Ѕинго-Величе Star Wars серијалот).

Токму на таа тема, „се израдував“ кога видов дека вечерните вести на А1 (12.12.2008) започнаа со информација за „излевањето на реката Тибар кон брегот на градот Рим“. Добра информација си викам и бидејќи живееме во хипер-поврзан свет веднаш што чат, што маил, праашуваш луѓето што ги знаеш поврзани со Рим, во Рим или просто од Италија, што е работава. И на крајот на краиштата криза да, но во реалноста далеку од драматично за да биде топ вест од таков вид.

Башка на ниту еден поважен сервис за вести немаше во поважните вести за ова, дури на „вторите страници“ на сајтовите барем.

И што е сега причината за вакво редење на вести? Дали снемало скандали, дали соодветната редакција сака наменски да го поткрене нивото на својот информациски дијапазон (и да се воздгине над конкуренцијата од Сител со која се „закрвени“) или не знам што и да е, но не е баш „кул“ морам да признам.

Во генерална смисла, по мене, се работи за еден посистемски проблем, кога се обидува кај нас да се спроведе некоја замисла или општо правило заради подобрување на квалитетот на програмата се промашува во делот на реализацијата, и тоа прилично. Советов би бил дека во секоја фаза од некоја замисла мора многу да се внимава, а во овoј случај се рбаоти за агенда сетинг или редење на вестите според важноста.

IT Beast from East – Естонија

Најчесто кога споменуваме прогресивни технолошки промени тоа го правиме мислејќи на западните земји, Естонија е една од оние држави кои се исклучок вреден за споменување во таквите дискусии. Последната вест од таму, пренесена од нашите медиуми е дека од 2011 ќе биде спроведено гласање по мобилни телефони:

Естонија ќе дозволи гласање преку мобилни телефони на парламентарните избори во земјата, што треба да се одржат во 2011 година…Естонското Министерство за правда сакаше да дозволи гласање преку мобилки уште на локалните избори идната година, но Парламентот во Талин утврди оти почетокот на гласање преку мобилни телефони ќе биде од 2011 година. На локалните избори во 2005 и 2007 година естонските избирачи можеа да гласаат преку интернет.

И во таков контекст се случува позитивна комшиска конкуренција: „Lithuania ready for e-voting, but Estonia already onto M-Voting“. Камо среќа ние овде локално да имаме такво комшиско опкружение кое ќе не мотивира да се разиваме на овој план.

пс: Баш ме интересира какви сѐ начини нашите политички субјекти би изнашле да го изманипулираат системот со м-гласање? Ова пак ме наведува и на заклучокот дека за вистинска примена на сите придобивки на модерната технологија мора постпано да се развива и соодветна култура за општополезно користење на технологиите, а не само да се шиткаат истите како „напредни“ техники, без да се обрне внимание на комплексноста на примената и функционирањето на прогресивните трендови.

Итно да се прекине со загадувањето од рекламите

Во изминативе неколку блог епизоди гледавте/читавте:

-sead93 (тоа сум јас 🙂 на ЦрнаОвца упати порака до јавноста дека „Видовити Милан е битанга“, кој користи различни техники на безобразни манипулации со гледачите, но и неколку слични на рекламите [на пр: Axe], „им кажува  тоа што сакаат да го чујат“ (теза 1).

-Огнен кажа дека „Рекламите на Axe не лажат, туку се делумно фундирани на научни факти“ (теза 2).

-Бранка кажа дека „Рекламите не ветуваат, туку пренесуваат порака/приказна“ (теза 3) + „пораката во рекламата не е promise кој во позадина има научен доказ“ (теза 4) ++ „одговорноста е на потрошувачот“ (не е теза, туку став).

sead93 наведе дека „клучно е што рекламите продуцираат арбитрарен/призволен забавен семиотички материјал чија последица е негативна интерференција помеѓу реалното и фиктивното“ (теза 5).

Бранка одговори дека„основа на реклмата треба да биде УСП-то (Unique Selling Proposal) [теза 6] и дека,  „домашните реклами се, претежно, тапа“.

-Сеад кажа дека: „треба да се покрене прашањето за социјалната одговорност на адвертајзингот“.

Тако даде појасен увид во теориските рамки и генези на ставовите на двете страни.

Сума сумарум, оваа дискусија, за која сум им благодарен на сите кои се вклучија, во смисла на согласност, Деридијански кажано, е класична апорија.Тоа би било како во некаков повеќегодишен судски процес двете страни (тужената и обвинителната) да се согласат? Нема шанси 🙂 Замисли си адвокатот на Красниќи да признае пред суд дека клиентот му е силеџија? Никогаш Но, сепак дискусијата е корисна за да двете несогласни страни си ги изнесат своите аргументи,токму тоа и се трудев низ целата дискусија, не останаа многу недопрени моменти од овој аспект земено.

Згора на ова, дискусијата се водеше на две различни нивоа: мојата аргументација се одвиваше на ниво на последици на одредени појави од јавен карактер, додека соговорничката страна аргументираше на интерно-логичко ниво фокусирајќи се на поставеноста на самата ПР-комуникациија. Според „теоријата на говорни акти“, јас зборувам за перформативно ниво на нештата, додека втората страна говори за „констатативното ниво“ на проблемот. Класична илокуциска/перлокуциска шема 🙂

Во попластична верзија на овие комплексни семантичко-комуникациски дилеми, сепак се чувствувам како жител на Миладиновци кој протестира пред Окта и вика „Дај намалете малку тоа загадувањето, ставете филтри“, а од таму му одговараат „Нацки, нема шанси, ние мораме да произведуваме за пазарот“. Јас лично не викам да гори „Окта“, туку овде се побара нешто сосем друго, почиста околина, тоа е. Според мене, но и според самите цитати на Бранка, се работи за тези и концепти од 50-те години на минатиот век (кои комбинирани со бихјевиоризмот и психо-анализата од 20-те на истиот век) кои се сѐ повеќе анахрони. Треба промена на овие стари „печки и оџаци“, да се сменат овие ПР-канони, тоа е пораката „ин а нат шел“.

Комуникациски земено, рекламите се „семиотички процес на квалитативна атрибуција кон семантички ентитети (бренд, клиент…) додека тие (самите атрибути) се когнитивно-логички насочени кон позитивна/афирмативна предикација гледано низ конотацијата/интерпретацијата на трета страна (адресат, т.е. оној на кого му е упатена пораката). Резултат на ваквата комуникациска поставеност треба да биде некоја предвидлива реакција (перформативно ниво) или барем „добар осечај“ (афективно ниво). Дефиницијава е миксап од неколку други, но нејзината генеза и не е толку важна, важно е што таа може  да ни разоткрие во даденава ситуација.

Преведено ова на порегуларен македонски би било нешто вака: „Имаш подводаџија (ПР субјект) го претставува Ѓоле (клиент) на група познанички (целна група) како голем шмекер, шармер (семантичка атрибуција) иако тој врска нема каков е Ѓоле (до душа, може и прв пат го гледа, кој знае?). Тие стекнувајќи слика за Ѓоле преку подводаџијата очекуваат овие атрибути тој да ги претече во дела (предикација) и се впуштаат во муабет со него (потрошувачка). Сега можни се различни сценарија (Ѓоле да се смува со некого, да стане другар со некого, но и да разочара тотално, или да не импресионира баш никого), но статистички гледано Ѓоле најчесто не успева да испадне „како во муабетот на подводаџијата“ (значи ова е математички факт кој може да се провери во мал милион анкети, станува збор за релација реклама-услуга, а не услуга-корисник). И при таква статистички доминантна ситуација мојот став во дискусијата е „Ѓоле е фолирант, а подводаџијата е само итра машина за убедување без многу обзири“, Бранка вели дека „подводаџијата само упатува порака, а одговорноста е кај девојките“, Огнен вика „а бе јас го знам Ѓоле, има шетано неколку женски, добар е, не едека е говедо“, Мирјана не прави муабет со типови како Ѓоле, но и е интересно да ги гледа ваквите ситуации и слично.

На рамниште на вистина, нема вистина, се разбира, сите гледаат некој фрагмент од оваа комплексна комуникациска ситуација, но во најсуштинска смисла имаш платен подводаџија кој го препорачува Ѓоле, на заинтересирани страни, а во исто време не го ни интересира дали е он таков каков што го тој го опишува во препораката. Аналогијата со Видовити Милан беше таа, подводаџијата ич не го интересира односот атрибуција-предикација (реклама>>>дела), туку важно е да му дојдат што повеќе типови како Ѓоле и да го платат, тоа е.

Никој не го сатанизира подводаџијата, тој може да има и најдобри намери (како и оние вистинските подводаџии од нашите животи), но сепак неговата улога во оваа „игра“ е индиферентна кон другите фази, а најмалку му е гајле ако сето тоа на крај заврши со некој ужасен „брак“.

Блог терминологија: 5 кратки појаснувања

Еве зошто треба појаснување: 1. Има луѓе на кои не им е јасно, а би сакале да знаат кој термин што значи. 2. Има луѓе кои ги употребуваат термините во погрешна ситуација со погрешно значење. 3. Ми треба линк за референцирање.

Continue reading

Два нови ПР блогови

Се крчкаа подолго време, се мислеа, туфкаа пробуваа и на крај ете конечно се решија. Баш ми е ќеф што можам да пишам дека во последниов месец се појавија два нови локални блога пишувани од луѓе кои печалат леб работејќи на тема Односи со јавност.

Едниот блог е дел од новата блог мрежа ЦрнаОвца.мк и е во сопственост на БранкаВоглавно јавно.

Вториот е блогот Life is PR и повеќе фокус мава (барем на почеток) на корпоративните комуникации и одностите со јавноста од аспект на голема фирма. Авторот (немам официјална дозвола да го откријам идентитетот) веќе некое време работи како лице за контакт со надворешниот свет во неколку различни големи фирми кои и те како мораат да внимаваат и да планираат во какво светло ќе се покажат надвор од дома.

Теми и дискусии има отворено на двата, топла препорака за оние кои ги интересираат реклами, техники, и најважно од сѐ локални лични искуства.

Значи еве уште едаш ако стигна до тука а не кликна на ниту еден: Life is PR и Воглавно јавно

MULTIVAC во ликот и делото на Google и Facebook?

Приказнава е малку комплексна, па затоа најдобро по ред.

Првин од Дарко (10х) бев запознаен со ова интересно видео чија тема, како и на цел бран критики кон Гугл, Фејсбук Мајспејс, и сл, е загрозувањето на приватноста на корисниците, и како тоа може понатаму да биде злоупотребено:

Потоа листајќи некои записи за Исак Асимов се потсетив на неговиот концепт за „MULTIVAC“, кој се пројавува во неколку негови приказни. Се работи за супер моќен компјутер кој собира податоци за сите можни нешта на планетава, вклучително и луѓето, со цел да ги решава проблемите со кои се соочуваме. Сепак, колку и да е моќен, и интелигентен MULTIVAC е сепак машина која повеќе создава отколку што решава проблеми, и околу тоа и се врти и приказната „Сите проблеми на светов“, на која е и базиран тазе филмот „Eagle eye“ (2008).

Човек не може а да не повлече паралели помеѓу онлајн феномените, во прв ред Google и Facebook и MULTIVAC. Можно ли е тие да прераснат во закана од типот на MULTIVAC? Ако еден ден Гугл и Фејсбук се спојат, или ако веќе некој добие можност да ги користи складираните бази и на двете, тогаш MULTIVAC-от ќе биде повеќе од реална закана.

Вистинската приказна за интернет

Линкот до овој документарец на „Discovery“ го собрав некаде по социјалниве сервиси, ама сега да пукнам не можам да се сетам каде точно. Затоа нека ми прости оригиналниот откровител на истиот затоа што не можам му припишам кредити и да се заблагодарам, но кога е за општо добро, не е страшно.

Се работи за документарецот „The True Story of the Internet – People of Power“, топла препорака (освен за водителот кој тотално ми оди на нерви со својата хипер-гестикулација, но сепак вредеше да се додржи до крај на филмов).

Малку поевтини реклами

Пред некој ден гледав едно интересно видео интервју со челниците на Twitter.com и Current TV. Интервјуто пред отворена публика било дел од Web 2.0 Самитот во организација на O’Rielly Media. Покрај многуте интересни детали кои ги има внатре, во очи ми падна една интересна работа која веќе некое време ја практикуват Current.tv, а тоа се рекалми креирани од корисниците.

Еве што вика тетка Вики:

A V-CAM, or Viewer Created Ad Message, is one of the pieces one could make and submit to Current TV. Current TV’s sponsors, like Toyota, or Mountain Dew, have assignments so that one could create a commercial for the given product. The creator must adhere to the guidelines given.

Интересен концепт. Ги извадив деловите од подолгото видео и ги склопив во клип од 4 минути. Убаво си објасни човекот, неам потреба да се дополнува многу.

viewer-created ads – Current.com

Киберфобија

Еве се токмам неколку денови, ама никако да се здиплам пред компјутер да напишам два-три збора, да ми олесни, за темиве што интензивно се циркулираат во јавноста.

Во утрински прилог на А1, „Раноден“ (02.12.2008) беше повторно загатната темата на компјутерите и децата, т.е. во поширока смисла темата, технологијата и децата. Прилогот, како и сите други од домашно происходство, е направен во „готски“ стил и ги истакнува „темните страни“ на компјутерите, видео игрите, интернетот и слично. Новинарката (истата таа што го „урна“ Автопазар) поентираше со тоа дека „во играчниците растат новите сајбер зверови“ („з“-то во „ѕверови“ е на новинарката, з.а.). Прилогот всушност беше повеќе за промоција на едно печатено издание на НВО-то „Анима“ за едукација на децата, ама ај 🙂

Не линкувам ниту еден текст на оваа тема, затоа што се работи за општа појава и со неколку гуглирања можете да најдете еден куп на исти текстови. Компјутериии, ууууууу, видео игри, ууууууууу, интернет, ууууу…Аман веќе, па зарем со ваква киберфобија се станува земја на информатичари, земја на модерни Европјани, земја која образува современи граѓани подготвени за 21-от век, и сѐ што ни носи тој? Новинарите, едноставно, рутински го пречекоруваат своето чергиче, и играјќи на стереотипи, груби генерализации и митологизации во ново руво, шират една непотребна и штетна фобија.

И бурекот е опасен, па не гледам нешто да се кршат новинарите од правење прилози за штетноста на омрсените тестенини, Напротив, сите се гордееме со бурекот и симитот, ахммм.

Се разбира секоја технологија носи свои опасности и предизвици. Тоа е дел од неа, секогаш кога влегуваш во автомобил, се соочуваш со ризик да си ја искршиш главата или некој да ти ја искрши, но зарем решението е за тоа ширење фобија преку прилози за тоа како „автомобилите се опасни и како се штетни за нашето здравје“. О не, наместо тоа имаш супер-кул реклами за новиот модел на незнам си кој екстра-авто бренд. Одговорно тврдам дека автомобилите се поопасни од компјутерите, знам дека никој нема да ми поверува, ама ќе си тврдам и ќе чекам признание.

Наместо киберфобија, ни треба едукација, медиумска едукација дет из (со други зборови треба да се читаат вакви извештаи, ама кој да ги чита, многу полесно е да се гледа „Мрежа“ со Сандра Булок). Целосна реформа на образовните програми во сфера на практични знаења за самите нови технологии и компјутерската етика. Додека во програмите за основците или барем средно-школците, не се најдат предмети, или барем наставни теми, од областа на компјутерска или медиумска етика, сметајте на тоа дека сме општество со застарено образование. Да се запознаат децата со употребите и опасностите на компјутерите, медиумите, новите технологии, медиумите, и слично, тоа е лекот од опасностите, не некакви „ловови на вештерки“ овде митолошки субституирани со компјутери.

Тоа е системското решение, кое мора да постои, и е минимум кое едно цивилизирано општество мора да ви го понуди како родител, сето друго е во сферата на индивидуални одговорности.

Извинете ама ако вашето дете поминува 5 или 6 часа пред компјутер дневно за тоа не е виновен компјутерот, туку вие.