Date Archives 2008

Црна овца

5 Comments Local, Social Media

Како дел од „интегративните процеси“ 🙂 по подготовка од неколку недели, од денес официјално стартуваше новата колаборативна блог мрежа, или „платформа“, на локалнава блог-сцена под наслов „Црна овца“. Здруженово „блог-претпријатие“ е замислено како алтернативен конструктивен глас на група онлајн ентузијасти, а здружувањето е од флексибилен карактер кој ќе им овозможи на сите кои учествуваат во него, да останат свои и посебни.

Засега во овој проект (да се изразиме со речник на припадниците на нашата естрада) се вклучени следните блогови и блогери:

Конструктивните ставови и критики се добродојдени, некои веќе и беа искажани, па дијалогот секако ќе продолжи. За мотивите и за другите аспекти за ваквите активности повеќе кај секој од блогерите индивидуално. Едно можам да кажам, со извонредна извесност, е дека не се промовира никаков, би рекол „псевдо-елитизам“, скраја да е, а за сите други теми тука сме за отворена комуникација со останатите блогери за се што ќе води кон збогатување на содржајноста на македонската блог и онлајн сфера.

Видела жабата…

Comments Off on Видела жабата… Local, Media, New Media, News, Online, Technology

Да се има видео на сајт со вести, денес значи многу. За разлика од состојбата oд пред некој месец локалната практика малку се подобрува, но пред да се направи таков исчекор треба да се имаат на ум неколку работи.

Continue reading →

ТВ Сител доби забрана за рекламирање и телешопинг од еден ден

1 Comment Media

Homo Homini Latas est :))

Денес со соопштение се јави „Советот за радиодифузија“ во врска со (по мене режираниот) „скандал“ емитуван во емисијата „Бекстејџ“ на Сител-ТВ:

Советот за радиодифузија на својата денешна редовна седница донесе одлука на овој медиум да му изрече мерки за констатираните прекршувања во наведената емисија и во најавите за истата, емитувани на 19.11.2008 година, соопштија од радиодифузија.

“За прекршување на членот 71 од Законот за радиодифузна дејност и член 7 став 1 алинеја 5 од Правилникот за заштита на малолетната публика од програми што можат штетно да влијаат врз нејзиниот физички, психички и морален развој, на ТВ Сител да му се изрече мерка: писмена опомена со барање за објавување. За прекршување на членот 71 од Законот за радиодифузната дејнсот и член 13, став 1 од Правилникот за заштита на малолетната публика од програми што можат штетно да влијаат врз нејзиниот физички, психички и морален развој, на ТВ Сител да му се изрече мерка: времена забрана за рекламирање и телешопинг од еден ден. За прекршување на членот 71 од Законот за радиодифузна дејност и член 13 став 2 од Правилникот за заштита на малолетната публика од програми што можат штетно да влијаат врз нејзиниот физички, психички и морален развој, на ТВ Сител да му се изрече мерка: писмена опомена“, одлучил советот.

Советот за радиодифузија го оценува како скандалозно медиумското поведение на новинарот Драган Павловиќ – Латас, и изразува најостра осуда за дрското нарушување на јавниот морал, особено ако се има предвид дека поширокиот контекст на неговите вулгарности фрла сенка и врз работата на државни институции и врз индивидуалниот интегритет на одредени личности од политичкиот живот….стои во соопштението од Советот за радиодифузија (Нетпрес).

Сторијава  може да се гледа и „анализира“ од мал милион аспекти, но не би сакал да ги чепкам премногу ефемерните меѓу нив. Мојот пристап е игнорирај ги глупостите по светов, оти ако не правите така малку ќе ви остане да доживете од вистинскиот живот…Па затоа неколку збора, системски гледано, за што овде станува збор. Борбата овде не е за јавниот морал (скраја да е), ниту за заштита на угледот на македонскиот јавен медиусмки простор (кој углед?)…Борбата овде е онаа суровата за гледаност, највулгарна и најсурова воедно. Советот за радиодифузија пост фестум тука треба да направи некаква илузија од присуство на институциите и одржување на системот вредности кој им дава легитимитет на регулаторните тела.

Ова не е мрчење, ова е директна индикација на реалните факти. Казната има смисла само ако ги регулира и коригира нештата во потребен и посакуван правец. Значи, ако оваа телевизија и тој си новинар се сменат, тогаш статијава ќе ја испринтам и ќе ја изедам, но мислам дека тоа е, што би рекле американците, „a long shot“.

Како што и начнав, сторијата е пред се поучен пример, како телевизиите во борба за некаков престиж, наречен гледаност, се подготвени да фрлат се под свои нозе, јавниот морал, угледот на медиумот, угледот и честа на јавните личности, и се таму што е наредено во соопштението.

Сижето, кое по мене најблиску ги доловува намерите на актерите, и актантите, на „скандалов“  е следно (ТМ): „Ексклузив“ (на А1) доживува силен подем (делумно и по заслуга на самиов скандал мајстор и некои негови епизоди во Ексклузив) во гледаноста кај помладата популација (инаку економски најатрактивна), па конкурентскиот Сител лансира свој пандан на тоа (Бекстејџ). Барајќи што поефтина реклама и самопромоција (а што е подобро за ова од добар „скандал“), го натокмува познатиов скандал-махер со прилично проѕирна намера, „тропај нешто скандалозно, да се фрапираат луѓево, а со тоа да се појават на мапата на емисии за кои се зборува“. И би „скандал“, па актериве кои се појавија потоа само играат во тој истиот исцениран театар. Целта е остварена, сите сега знеме за Бекстејџ.

Знам дека сево ова не е баш некоја академско-интелектуална промисла, но тешко е такво нешто човек да прави кога се зборува за нашите медиуми.

First Monday – November 2008

1 Comment Academic, Mobile, Social Media

First Monday беше една од првите препораки на овој блог уште во далечната 🙂 2005. Од време на време знам да појдам таму и да видам што има ново. За жал не премногу често, некако го заборавам, не знам зошто.

Вчера не заборавив на него и успеав на брзина да погледнам што има ново. Во последниот број наидов на два интересни текста. Нормално, во чекор со светските трендови она за што сега се пишува се социјалните мрежи. Па така препораките од овој број се следниве:

The rise and fall of a Facebook hate group – Andre Oboler

One Facebook group has repeatedly caught the media’s attention. The group is called “Israel” is not a country!… … Delist it from Facebook as a country! Despite the opinions of experts who highlighted the racist nature of the group, Facebook refused to take action. After unsuccessfully lobbying Facebook for intervention, a organization known as the Jewish Internet Defense Force took control of the Facebook group in late July 2008 and began to manually dismantle it from the inside. The rise, fall and eventual deletion of this group open questions on the correct response to online hate in user–generated content.

Mobile social networking in theory and practice – Giuseppe Lugano

This paper presents a theoretical framework to study mobile social networking and examines the design implications of results of an exploratory study conducted with a group of 18 young adults in Finland. The findings of this study indicate that the quality of mobile applications offering social networking could be greatly increased by integrating the knowledge of two traditions that so far developed in parallel, namely the mathematical as well as social approaches to social networks.

Дигитална младина

Comments Off on Дигитална младина Academic, Information Society, New Media

По одличниот документарец „Растејќи онлајн“ уште еден извор за информации и анализи на тема млади и нови медиуми. Финалниот извештај „Digital Youth Research | Kids’ Informal Learning with Digital Media“ (Истражувања на дигиталната младина, и неформалното образование на децата за Дигиталните меиуми“) беше објавен пред некој си ден во Сан Франциско, САД. Извештајот е резултат на тригодишно истражување на „American Anthropological Association-San Fransisco“, кое се занимава со влијанието на дигиталните медиуми врз младите и како тие растат, учат и ги користат новите дигитални медиуми.

Клучните заклучоци се следни:

  • The digital world is creating new opportunities for youth to grapple with social norms, explore interests, develop technical skills, and experiment with new forms of self-expression.
  • Most youth use online networks to extend the friendships that they navigate in the familiar contexts of school, religious organizations, sports, and other local activities.
  • A smaller number of youth also use the online world to explore interests and find information that goes beyond what they have access to at school or in their local community. Online groups enable youth to connect to peers who share specialized and niche interests of various kinds, whether that is online gaming, creative writing…
  • In both friendship-driven and interest-driven online activity, youth create and navigate new forms of expression. By exploring new interests, tinkering, and “messing around” with new forms of media,they acquire various forms of technical and media literacy. Through trial and error, youth add new media skills to their repertoire, such as how to create a video or game, or customize their MySpace page. Teens then share their creations and receive feedback from others online. By its immediacy and breadth of information, the digital world lowers barriers to self-directed learning.
  • New media allow for a degree of freedom and autonomy for youth that is less apparent in a classroom setting. Youth respect one another’s authority online, and they are often more motivated to learn from peers than from adults. Their efforts are also largely self-directed, and the outcome emerges through exploration, in contrast to classroom learning that is oriented by set, predefined goals.
  • Youths’ participation in this networked world suggests new ways of thinking about the role of education. What, the authors ask, would it mean to really exploit the potential of the learning opportunities available through online resources and networks? What would it mean to reach beyond traditional education and civic institutions and enlist the help of others in young people’s learning? Rather than assuming that education is primarily about preparing for jobs and careers, they question what it would mean to think of it as a process guiding youths’participation in public life more generally.

На следниот линк можете да го најдете целосниот извештај од ова истражување „Full report“, за Радмила директен линк до Дана Бојд 🙂 плус најава за уште еден пост на оваа тема, „образование-нови медиуми“ нешто подоцна на блогов.

Мојот единствен коментар е дека извештајот е „троа оптимистичен“ што е супер, за конечно малку да се разбијат аргументирано „стравовите“ од новите медиуми, но можеби недостасува една нишка на здрава критичност кон истите. Сепак, да не цепидлачиме, самиот извештај е многу корисен за консултирање пред да се каже што било на тема деца, млaди и нови медиуми.

Network, Zeitgeist, Matrix…

2 Comments Media, Society

Два моменти битни за создавањето на овој пост: (1) пред некоја недела во „Точка“ во рамките на „Сподели кино“ беше пуштан „The Network“ (Телевизиска мрежа, 1976). Настанот за жал го пропуштив, но истиот ме мотивираше да го гледам повторно овој филм за кој прв пат дознав гледајќи го „Zeitgeist“ (Духот на времето) на Питер Џозеф (Peter Joseph) каде сцена од овој филм е сместена при крајот на „Zeitgeist“. (2) периодов мислам дека го здогледав светлото наречено привршување на тезата за информативните програми (вестите) на националните ТВ концесионери па самиот филм одлично ми се вклопи во ова.

Во контекст на овие неколку моменти го анализирав нешто поподробно филмот и морам да признам дека самото сценарио, во делот на говорите на „лудиот“ Хауард Бил (Howard Beale), се нешто најчесно и најискрено произлезено од Холивуд на тема тв-вести, телевизија и сродни топици. Еве земи, напиши си и научен труд, та кога ќе видиш дека сè што имаш да кажеш е збрано во сентенцата „Изгасете ги телевизорите!“ (барем тогаш кога одат вести, се разбира :). Секако, алтернативата е критичко следење на тв-програмите, што е многу потежок и помакотрпен процес. Значи гаси телевизорите…дури во училиште не почнат да нè обучуваат како да се справуваме со манипулативните машинерии на медиумите, наместо да нè учат „колку овци има во Аргентина“.

„Телевизиска мрежа“ е еден вид рана верзија на „Матрица“ во делот на директно претставување и разоткривање на митовите на секојдневието, т.е. за тоа каков систем е јавната тв-мрежа од тоа време, но слободно може да се рече и во нашево време, бидејќи работите не се многу сменети, особено кај нас каде сè доцни по 20-тина години. Таму каде што „Мрежа“ вели дека „телевизијата е илузија“, „Матрица“ вели дека „сè е илузија“. Самиот Матрикс може да се чита не како СФ филм за некоја можна тмурна иднина, туку напротив како филм ориентиран кон реалноста на нашето време, каде „машините“ се само метафори за поимите како „закони“, „корпорации, „регулативи“, „берзи“ и слично.

На домашен терен кога ќе видиш медиумскиот ТВ систем функционира како сервис на политичките субјекти, во кој промените се одвиваат исклучиво во смисла на наоѓање различни начини (и различни луѓе) да се одржи истиот систем, цврста политичка контрола над тв-медиумите. Иако бизнисот е општествена категорија која во либерален економски систем, систем на отворен пазар, може да си се однесува автономно, кај нас тоа за сега не е можно затоа што секој плукнат закон секој различно си го чита, и уште поразлично го применува, па бизнис-елементот во Македонија како да чувствува дека мора, за да преживее, просто да „се продава“ на оној кој е овластен „да го чита и применува“ законот или на оној кој има влијание на истиот процес. Подреденоста на економскиот столб кон политичкиот длабински поткопува многу работи, па меѓу другото и независноста на медиумите, кои се тесно поврзани со корпорацискиот, т.е. компанискиот сегмент во една држава.

И сега токму оттаму имаш цела една генерација новинари кои практично не знаат ништо друго отколку тоа дека „тие мора да се продаваат“ за да функционираат како медиуми. Така и го разбираат медиумскиот пазар, како продавање на центрите на општествена моќ, а не како бизнис кој дава производ за продавање на публиката (најблатантен пример секако е овој латас-он, најекспонираниот репрезент на ваквото пара-новинарство, и така додека во државава таквите проаѓаат и се ангажираат како „медиумски платеници“ и „кучиња на медиумските војни“  не можеме да зборуваме за професионалност во тв-медиумите). 

ADLog назад меѓу живите

1 Comment Marketing

Некаде на почетокот на оваа година се појави првата фракција на блогов, ја нарековме ADLog и и поставивме цел да собира локална и регионална креатива, рекламна се разбира, со цел промоција и подигнување на нивото.

Некаде кон крајот на август, некој куршлуш од непознати видови го умртви блгот, т.е. го направи недостапен. Вчера успеав да го лоцирам и елиминирам, и сега блогот е назад во живот.

Но, ADLog од вчера има уште една новина. Има уште еден автор. Марјан Забрчанец. Тој е автор на блогот Големата Слика и дел од креативната индустрија. На мој предлог, вчера, за неколку секунди реши да стане дел од овој блог.

Епа доста е читање, ајде трк да на блогот и не заборавај да го ставиш и него во твојот омилен фид ридер. Ние ветуваме нема да го полниме вашето сандаче многу често 🙂

Buy Nothing Day, 29-ти ноември

Comments Off on Buy Nothing Day, 29-ти ноември Society

Каков синхронцитет! Токму кога почнав да се обидувам да „постам“ троа во однос на вештачките потреби кои секојдневицата „спонтано“ ни ги наметнува , а на кои воопшто не е лесно да им се спротивставиш, Дарко ми го проследи овој линк кој со задоволство го препорачуваме и двајцата, и линкот и акцијата секако:

29–ти ноември 2008 е Buy Nothing Day, ден на кој имате можност да го замете предизвикот со тоа што ќе се исклучите од потрошувачкото лудило и ќе се вклучите во автентичниот живот. Правилата се едноставни, во траење од 24 часа треба да извршите детоксикација од конзумеризмот и да живеете без шопинг. Секој може да учествува во акцијата со тоа што ќе потроши ден без потрошување. uy Nothing денот е најголемиот 24 часовен мораториум против конзумеризмот.ж

Низ целиот свет луѓето ќе направат пакт со кој ќе земат еднодневна пауза од шопингот како личен експеримент или пак како јавен став. Најдоброто нешто во врска со целата работа е фактот што е бесплатно.

ПС: Воедно да го искористам постов да се заблагодарам на GoodBytes за постот „Рекламни трикови 2“  со кој се надоврза на пост од овој блог. Одлично надополнување 🙂

Guardian.co.uk со целосен рсс фид

Comments Off on Guardian.co.uk со целосен рсс фид New Media, News, Online

Не знам точно дали има некоја, микро, конкретна причина, но периодов, на глобално ниво се случија две, навидум мали но доста важни промени кога станува збор за традиционалните медиуми на Интернет.

Continue reading →

Дигитализација и нови платформи

2 Comments Information Society, Society, Technology

Со мало задоцнување, неколку белешки и впечатоци од вчераодржаната конференција „Дигитализација и нови платформи“ во организација на ОБСЕ (Оддел за развој на медиумите) и во соработка со Советот за радиодифузија (СРД), Агенцијата за електронски комуникации (АЕК) и Центарот за развој на медиуми.

Преминот од аналогни кон дигитални платформи и новите платформи за дистрибуирање на аудио-визуелните содржини, како и бизнис предизвиците во дигиталната околина се во фокусот на конференцијата која започна денес (заврши вчера 🙂 во Скопје…конференцијата посветена на дигитализација на медиумите и новите платформи за аудио-визуелни содржини доведе заедно 70 претставници од секторите за радиодифузија и маркетинг, како и телеком операторите. (да дискутираат) околу најдобрите и најодржливи бизнис модели за националните и регионалните радиодифузери.

Неколку пост-фестум поенти според МИА:

Димитар Букувалов од Министерството за транспорт и врски, во своето обраќање истакна дека Македонија согласно Спогодбата за стабилизација и асоцијација го усогласува националното со европското законодавство. „Во делот на радиодифузијата претстои голем предизвик – имплементирање на новата директива за аудио и визулени медиумски сервиси. Имплементацијата е поголем предизвик од причина што нејзиното идно успешно спроведување зависи од степенот на развиена свест кај деловниот сектор, но и постоечките капацитети на регулаторните тела, рече Букувалов“.

На самиот настан беа присутни сите членови на „Центарот за нови медиуми“ (не сме многу), па толку колку што дозволуваа околностите се вклучивме во дискусискиот дел на овој настан. Самите впечатоци најнепосредно ги „твиткавме“. Впечаток беше дека се работи за собир кој маркираше на „basic“-ниво траекторија на развојот на медиумите во периодот до 2015 година преку процесот на нивна дигитализација.

Презентацијата од СРД  беше интересна во смисла на промоција на некои податоци и планови кои во голема мера ќе влијаат како домашните радиодифузери ќе се однесуваат на пазарот до 2015 година, кога ќе треба целосно да се премине на дигитален систем, а аналогниот систем („сос“ антени) ќе треба да се укине (нагласок на „треба“). За почеток ќе им го сменат името (типично за нас, прво се менува формалното, па долго се останува само на тоа), па истите нема да бидат радиодифузери, ами „даватели на аудио-визуелни услуги“. Во меѓувреме многу комисии, тендери, и слични бирократури.

Од ресорното минитсерство (Транспорт и врски) беше споменато дека во 2009 ќе се менува законот за радиодифузна дејност.

Во поладневниот дел стана повеќе збор за новите бизнис модели во новото дигитално опкружение и како економската логика на медиумите МОРА (нагласок мој) да се смени.

ПС: Се надевам сево ова ќе даде резултати кои ќе стасаат до самиот корисник. Интересно е како се „зрачи“ идеологијата на овие промени: (а) „според директивите на ЕУ“ и (б) „многу подобар квалитет“ : (а) Порано директивите стигаа од Капеју сега од Ију, се се менува само остануваат директивите, (б) никој не спомнува дека за џабе нема да има ништо, ако не си во дигиталната мрежа, ќе можеш да гледаш само сателитски фри-канали, но и за тоа ти треба опрема.

Рекламни трикови

6 Comments Marketing, Society

Кога зборуваме за реклами, често забораваме колку е самата рекламна индустрија базирана на сериозни студии на нашите навики и сознанијата на социјалната психологија. Така најчесто ја потценуваме нејзината длабочина, а со тоа и подлегнуваме полесно.

Мотивите и целите на рекламите се едноставни (кажи ДА), а пораките кодирани неколкукратно, со цел да се сокрие едноставноста на мотивите на самата реклама.

Во прилог на медиумското едуцирање на тема реклами и како критички да ги третираме, неколку линкови и примери на оваа тема.

Сумарно земено најчестите психолошки трикови кои рекламите ги експлоатираат се следните:

  • Секс: Сексуалната природа на човекот е алфа и омега на рекламите. Колку да ни се чини дека е масовно користена, би не изненадило тоа колку се рекламите прикриено сексуални. Згора на тоа, на пример весникот кој на насловна става сексуално ориентирани сликици на индиректен начинви подметнува реклама за самиот весник. Купувајќи го весникот сте ја „попиле“ рекламата без да „ви текне“ како сте биле изиграни.
  • Џинглови: По манипулацијата со нашите визуелни сетила, под реден број два, следува манипулација со слухот и комплементарните ритам и мелодија, т.е преку ритмичната и повторлива музика. Кога некој џингл, слоган ќе ви се приврти в глава, тоа не излегува лесно. Како на пример можеш да одолееш на заразен џингл од типот на „Епинал, Епинал, Епииинааал…“. Тешко. Се прашувам само колку тоа што не учат на песнички во градинка нè прави поподложни на вакви реклами.. Ех, да знаев да и кажам на мојата воспитувачка кога ми бараше да ја испеам „Дувна ветре развигорче..“ дека одбивам да се подложам на тренинг за адвертајзинг индустријата.
  • Апсурдното: Да ги фасцинираш луѓето, импресионираш и приклониш кон некаква економски базирана одлука е најлесно преку сервирање на апсурдни ситуации и конструкции. Па имаш рекламни ликови кои летаат, скокаат од зграда, прават „најлуди“ (апсурдни) нешта, а токму таквите полесно се врежуваат во нашата свест.
  • Фантазирање: Апсурдното и фантазирањето често се испреплетуваат, и се хранат едно од друго. Како и да е, поттикнување на фантазирањето и на ситуации во кои можете да се проектирате себе си, се тешки за одолевање. Еден модел на потикнување на фантазијата (во основа метонимиски) е да изфантазираш да изгледаш како некоја манекенка или да си фаца ала Мајкл Џордан со тоа што ќе земеш нешто што тие земаат, другиот е метафоричен, па понудените рекламни слики и звуци да те наведат на „рајски“ асоцијации, и сл.
  • Сведоштво: Ако сте ја гледала Калиопи од пред некој ден како дава подршка на владините активности, во суштина тоа е тоа. Луѓето се прилично подложни на влијание на муабетотите кои с евртат околу нив. Препораката влијае во висок степен за тоа какви ставови донесуваме за нештата.

Она што не влезе во овие први 5 секако е: повикување на авторитет (Каролина за Комерцијална банка, на пр.), наметнување на консензус (ние сме најслушаното радио), навлекување на „солидарност“ (ти дава бесплатен период или гратис, очекувајќи дека ќе возвратиш со купување) и сл.“.

Еве блиц пример како рекламниот modus-operandi се прилагодува и кон така „стеснет“ медиум како што е „Twitter“:

Times Mobile

3 Comments Local, Media, Mobile, Society

Times во Јужна Африка неодамна го лансираа Times Mobile. Специјализирана платформа која детектира од каков мобилен уред се отвара страницата и испраќа соодветно форматирана мултимедијална содржина

“The African mobile market is currently the fastest growing in the world, so it’s important that every media company gears their strategy towards having a strong presence in the mobile arena,”

“In South Africa, far more people have access to the internet via their mobile phones than from regular PCs. Therefore, we need to be able to offer our digital content in a user-friendly and accessible way to our readers. We also expect this mobile platform to turn into a highly effective advertising channel.”

Уште една корисна лекција. Следи ги корисниците. Понуди им содржина таму каде што тие се наоѓаат.

Според последниот извештај на Завод за статистика во Македонија во првиот квартал од 2008 година, од вкупното население на возраст од 15 до 74 години мибилен телефон користеле 78,7%. А 29,4% од домаќинствата имале пристап на интернет од дома.

За жал локалната пондата на интернет е слаба, а воопшто нема потреба да зборувам за онаа на мобилен. Кој треба да повлече нога?

Од извори блиски до Фејсбук

3 Comments Podcasting

Ми беше дојавено за следната вест, (фала Дарјан), откако низ самиот Фејсбук неколкуратно се издекларирав како ироничен „зенофил“:

 Популарниот рапер и миленик на жените, Тони Зен најверојатно пред некое време тајно се венчал со својата долгогодишна девојка, скопјанката Ирина. Негови блиски велат дека сега станал по сериозен од порано и дека сега размислувал само како оженет човек. Доказ за тајната венчавка на Тони и Ирина е личниот сајт на наводната невеста на страницата Facebook, каде во полето кај моментален емоционален статус пишува ОМАЖЕНА. Отидовме да провериме и на сајтот на младоженецот Тони. Но, таму освен датумот на неговиот роденден не наидовме на друга информација. Со ова познатиот рапер само ги подргева шпекулациите за евентуалната тајна венчавка со неговата голем љубов.

Сега не знам на што попрво да се изнасмеам…(а) „личниот сајт на страницата Фејсбук“ (белким е обратно :), (б) моменталниот емоционален статус :), (в) Фејсбук како доказ за брак комбиниран со тоа дека споменатиот бил „посериозен“ и.т.н.

Колку и да е сево ова хумористично, шеговито и симпатично, доколку самиот Тони Зен не се лути на сево ова , сепак е во подиректна форма доказ и показ како новинарите лесно се навлекуваат на сензационалистички работи, или се обидуваат нас да не навлечат на тривијалности, како во естрадата, така и во политиката. Просто да не веруваш дека некој од промена на статус на Фејсбук направил „новинарска“ вест или пак прилог. Нема д аверувате колку вакви трачариски „докази“се извори вредни за цитирање и во „серизоните“ вести.

Глобални сељаци

7 Comments Academic, Society

Во последниот број на неделникот „Глобус“, во написот под наслов „Селебрити помеѓу Долно Дупени и Танушевци“, истретирана е тема за популарната култура и кичот, псевдо-елитизмот, криза на културните вредности, ентропија на неквалитетот, и слични и сродни теми во сферата на нашите медиуми.

Глобус продолжува со добрата пракса да наоѓа соговорници и во блогосферата како нов медиумски канал за свежи и креативни мислења, па така во овој број дресовите на блогосферата гордо ги понесоа Фемгерила (Ирена) и Баждарџијата (Мите наш 🙂

Потребата да се биде славен воопшто не е спорна. Славата носи одредени поволности. Оние што ги ползуваат тие поволности си создаваат чувство на поседување моќ. Потрагата по моќ е оној порив што ги тера луѓето да бараат начини да станат славни. Во општество каде што ако те нема на телевизија или во некој магазин, тогаш не си значаен, трката за да се биде славен добива на интензитет. Ако на телевизиите најпопуларни се „ток-шоута“ каде што озборувањето, малограѓанштината, кичот и навредите се централни теми на разговор, тогаш нормално е и оние што се појавуваат во тие шоуа да ги поседуваат тие „квалитети“. Затоа имаме лица кои преку ноќ стануваат славни. За да бидат дел од телевизиските шоуа или жолтиот печат, не треба да имаат направено нешто вредно зад себе…(Мите Кузевски, дел Побарувачката раѓа понуда).

„И самиот интерес за овој феномен на инстант-џетсетирање повторно навлегува во теренот на спектаклот. Всушност, оваа појава би требало веднаш да и’ го припишеме на визуелната илузија која пролиферира од масовните медиуми. Засебните светогледи се врзуваат во сојуз кој реферира на еден посебен псевдосвет кој можеме да го спознаеме единствено визуелно“ (Ирена во делот „Силиконизиран патриотизам“).

Не дека нешто многу има да се додаде на самиот текст, Мите одлично го елаборира односот публика-медиуми, а Ирена самата природа на мас-медиумите, сепак само неколку „фусноти“ кои би сакал да ги споделам на овој блог на оваа тема :

  • Комерцијализација: Она што го гледаме не е случајна, ситуациона, неморална појава, туку системски проблем (или системска аномалија кажано низ речникот на д-р Морфеус од Матрица :). Во систем на јавно комуницирање каде профитабилноста е примарен и доминантен фактор (оди тоа што се продава, тоа што не се продава, не оди) неквалитетот е логична последица. Сега повеќе за уредник на програма, автор и слично, немаш некој образуван тип од драмски што чита Достоевски, ами некој типац што вози бесна кола, и кој е во сродство со газдата на медиумот или пак си го има кафето со луѓето од медиумите. Медиумите станаа тезги, а проблемот со овие медиумски тезги е што уште нема соодветна стратификација на публика, категоризација на програмите и слично. На пример, ако појдеш на Бит пазар, и сакаш да земеш јаболки кај еден продавач имаш јаболки за 20 денари, за 40 денари, 60 и слично, според квалитетот. И си бираш што сакаш да си јадеш, па си плаќаш толку. Нашите медиумски тезги (не генереализирам, но ова е доминатна логика) сè уште се под ова скалило на пазарен развој, па сите јаболки ги имаш на купче на сите тезги, и тоа.
  • Публиката: Во нашиов случај мислам дека медиумите ја генерираат публиката, не дека публиката е амнестирана со тоа, но во овој случај публиката „јаде“ тоа што и се нуди на „тезгата“. И потем се набавува нова роба за нив, тоа е циклусот. Врската е ко-симбиотичка, но јас не гледам дека нешто пред да почне „лудилово“ со програми со лош квалитет, имаше масовни протести и штрајкови со глад да се пуштаат сапуници, трач шоуа и сличито.
  • Криза на културата: Процесот е длабок, за ова се напишаа мориња литература, од Ниче наваму, но еве од денешна гледна точка: културата како отворена бина на префинета уметност е работа на минатото. Денес за уметност се смета нешто што не е нагласено комерцијално или е алтернативно. За мене не е уметност Педро Алмодавар со своите „ренесансни“ секс сцени или уринирање на бина на Скопскиот фестивал на театарот. Уметниците се заглавија во постмодерната фаза на играње и парчосување на она што беше уметност на романтизмот и просветителството, и се уште се однесуваат како деца на кои им е интересно да ги „кршат своите играчки“.
  • Криза на институциите: Некој кој е платен да се грижи да функционираат некои норми на самите програми не си ја работи својата работа. Луѓето не веруваат дека институциите имаат сила и волја да се справат со предизвиците на своето време. Тогаш што ги плаќаме? Не ми е јасно…дај распушти тоа Совет за радиодифизија и слични симулации на тела и агенции за регулирање, во нормална држава за нивните пропусти се оди во апсаана. Што се „дешава“ на пример?  Година на заштита на македонскиот јазик, Совет за радио дифузија им наложува да ги тргнат титловите на „немакедонските јазици“, еден кабелски провајдер ги тргнува, другиот си свирка, и по една година на почитување на налогот и законот на едниот, за непочитување на другиот, на оној што го почитува законот му прекипуе (губи публика во таков контекст) и ги враќа рбаотите како што беа. И сега кој е тука буљашот? Па советот се разбира..по командна одговорност.

Отсега текст што почнува со цитат на таа изјавата на Ворхол за 15 минути ама ич не ни читам…дајте некоја друга метафора, ви се молам, па за цитирање барем има море од опции. Каква травестија! Не обвинувам никого поединечно, знам дека се работи за вербална формула и клише, но мислам дека е некаков критички консензус дека Ворхол со се својата „легендарна“ изјава за 15-те минути (негде се 5, како кај Драган Вучиќ) се смета за почеток на ера (Поп арт) во која се комерцијализра уметноста, се брише разликата помеѓу добриот и лошиот вкус, се репродуцираат формите во бесконечност и слично. Значи Ворхол не е некој Маклуан или Еко кој го разбирал самиот процес академски па го именувал така, туку самиот тој го почнал процесот кој денес се саморепродуцира преку нашите локални клонови и кловнови. Инаку самите идеи му се џапнати од Марсел Дишамп, кој изложувал писоари по изложби тврдејќи дека се е уметност ако го ставиш во музеј, па неговата сентенца всушност се однесува дека секој оној што ќе го бапнеш на телевизија станува ѕвезда макар бил и ВЦ шолја.

Инаку за самите феномени од овој тип мене ми е најголема срцка Умберто Еко, кој баш на вистинско место ги става овие медиумски посредувани работи. Тој убаво лоцира дека ваквите работи се засновуваат на т.н. „прекин во семиозата на вообичаените културните кодови“, (да речеме никој не застанува да се опулуе на сонцето, но кога има затемнување на сонцето нам ни е интересно тоа за гледање и се создава „настан“ околу тоа), т.е. се заснова на човечката вродена (афективна) природа да се фасцинира од работи кои се табуа, надвор од културата, традицијата, кодот на однесување и слично. На пример ако видиш двајца да разговараат на улица, тоа е ок за културниот код, и не обрнуваш многу внимание, но ако запазиш некој како прави нешто скандалозно (да речеме уринира на јавно место) застануваш и се фасцинираш како е тоа можно…Проблемот е кога кршењето на табуа ќе стане норма.

Roll Over non Pop Up Ads

Comments Off on Roll Over non Pop Up Ads Marketing

„Roll Over“ рекламите се оние кога ќе поминете врз нив, дури и случајно, па ви исфрлаат прозорченце на која оди некаква реклама. Обично истите може да ги исклучите (види „х“) ако ви здодеат или пак ако не сакате воопшто да ги видите, но има и такви кои нејќат да се тргнат (како Маја Вукичевиќ на пример…). Реакциите за ваквите реклами најчесто се негативни, види пример 1: „Contextual Rollover Ads Suck“:

Please reconsider using this type of advertising. It’s intrusive, distracting, and frustrating when things happen on-screen when you aren’t expecting it. And if you do that type of thing, you should never change the default formatting. We web users have had almost 15 years to learn that an underlined text is a link. Don’t change that expectation, it will hurt everyone in the long run.

Како и да е, за фино чудо, Мајкрософт се одважија да се опробаат со иновација во ваквиот (пот)тип реклами, па за кампањата „I am a PC“ (која оди негде од почетокот на октомври (2008) старттуваа со контекстуална реклама за оваа кампања која е „роловер“, но не е „попуп“, т.е. ако налетате на неа морате да го држите маусот врз самата реклама цело време за да ја изгледате (а истата е секвенцијална и трае во недоглед).

Бидејќи рекламата е контекстуална не можам да ја линкувам (јас налетав на неа на espn.com ), но верувам дека ќе ја начекате низ интернетов. За сега кампањата со сета своја „иновативност“ има мешани реакции:

„Microsoft Says I am a PC and is Brilliant“,  „Contraversial Microsoft Ad ‘I am a PC“, за разлика од видео-рекламите со Џери Сајнфелд и Бил Гејтс кои се консензуално прогласени за катастрофа.

Писмото на Сем

1 Comment Media, Society

Не знам како, најсикрено кажано, ниту се сеќавам на каква и да е моја регистрација или слично, но некако сум станал email-реципиент на писанијата на Сем Вакнин (Sam Vaknin). Нејсе, господинот Вакнин е добро познат на локалната јавнoст, па да не ја должам со елаборација за и околу него. Во една од своите последни пораки г-н Вакнин пишува за состојбата во медиумите во Македонија. Бидејќи во самата порака нема некои знаци од типот „ТМ“, или „забрането за циркулација“, содржината ja пренесувам во целост. Иако авторот не е експерт за медиуми, сепак ми се виде за интересна и потенцијално корисна неговата позиција на критика „од надвор“:

The media in Macedonia has been rendered completely subservient and dysfunctional in the last three years, under the governments of Nikola Gruevski. This is the outcome of the confluence of a few developments:

1. Increasing involvement of corporate interests. The private sector in Macedonia is rent-seeking and the owners of the media can’t afford to be seen to be “anti”-government. They implement self-censorship on a ubiquitous and all-pervasive scale (including “black lists” of who not to interview).

2. The government’s soaring share of the nation’s advertising dollar. The media are reluctant to alienate the country’s largest advertiser: the government.

3. The fragmentation of the nation’s media market (with 12 daily papers and 10 national TV stations!!). This apparent “pluralism” actually allows the government to “pick winners” and favorites and to extend its “benevolent network of patronage” to hitherto independent media. Many papers and electronic media are too small to survive on their own.

4. The government micromanages the media. Government officials bombard editors and journalists with complaints, accusations, and what can easily be interpreted as veiled threats every time the media publish an unflattering bit of analysis (or even information that runs counter to the official line). Turnover of independent-minded journalists has never been higher
(translation: they are being sacked at record rates).

Неколку процедурални коментари:

  • корпоративната контрола на медиумите кај нас е ноторна работа која не остава никаков простор за слободно новинарство. Кога сопственици на компании се газди на медиуми тука нема простор ниту за илузија од независни медиуми. Контролата е посредна само во смисла на „принцип на трло“, т.е. цензурата реагира тогаш кога некоја овца ќе го напушти трлото. Впрочем дали се сеќавате на некоја добра дебатна емисија во последно време во која новинарто го распрашал гостинот се што народот сака да го праша (освен Васко Ефтов, кој сепак забега во правец на некакви теории на заговор за секоја тема, од Косово до масони, но не и да ги доближи прашањата до секојдневието)? Испаѓа дека најголема медиумска слобода сме имале во почетокот на 90-те кога емисии од типот Без наслов но со повод навистина одржуваа каква таква медиумска независност.
  • Влада: темата е длабока, но реалноста е повеќе очигледна: сосема непотребните ала Добриот Самариќанин реклами и кампањи имаат само една цел: да ја одржат флуктуацијата на средства во медиумите од правец власт кон медиуми и да ги држи финансиски зависни. Во комбинација со се поголемиот број медиуми (во кој влезе и една ТВ Николина Спасова Миравци…) зависноста од рекламниот колач на естаблишментот станува насушна потреба. Станува очигледно дека толкавата фрагментација на медиумскиот пазар не е случајна ниту резултат на „див пазар“, туку е системска и добро извежбана и од претходните влади како разработен систем на контрола врз самите медиуми.
  • Точката 4 мислам дека е малку „оф-таргет“, не знам дека има таков изразен ефект нешто што е, би рекол, ритуална комуникација преку деманти и соопштенија.

Уф, колку сме далеку

6 Comments Media

Без некој посебен концепт, еве само неколку линкови кои убаво посочуваат колку нашите онлајн медиуми (или општо медиуми) се далеку од нешто што се вика онлајн (мултимедијално) новинатство.

Continue reading →