Медиум – Средство за масовна комуникација кое служи за информирање на јавноста.
Ако ја земеме оваа дефиниција (една од многуте) како образец да видиме што тоа кај нас се нарекува медиум, испаѓа дека многу од нив и не се баш медиуми. На повеќето не им е гајле за јавноста и нејзините интереси, а уште помалку за тоа професионално да ги информираат, а овие да имаат некој аир од тоа. Некои се далеку од масовни, а некои наместо информации пласираат зафрканции или трошки од информации забиберени со еден тон бизарности или тривијалности.
Како-и-да-е, низ локални искуства може да предложиме една структурна класификација која е далеку поверодостојна во однос на она што овие јавни колективи прават кај нас, сега и овде. Кој каде спаѓа и припаѓа одредете сами (а некои и ќе се препознаат, безбели 🙂
Заклучоците се исти. Сме ги повторувале и ние полно пати тука на блогов. Во основа мислам дека незаслужено во МК интернетот се уште не се сфаќа сериозно.
Веќе е извесно, западниот свет ја даде својата поддршка и ја именуваше револуцијата во Молдавија како Twitter Револуција.
Младите таму, како скоро сите малди ширум светот, ги користат новите комуникациски канали за да се органзираат т.е. да пренесат пораки на што е можно повеќе луѓе за пократко време. Секако тука е Facebook, но до израз доаѓа најмногу Twitter.
Зошто?
Па иако Молдавија не технолошки толку развиена овој сервис за микроблогирање не бара многу. Прво, овозможува да се движите и да го користите, т.е. не мора да се врзете за компјутер туку доволно ви е мобилен телефон, второ не треба којзнае колку напор за да се користи. Има тука и три и четири итн ама не мора сега….
Револуционерни тагови имаше и во Македонија. Добро, не успеаа да излезат во локалните мејснтрим медиуми, како што беше ова со МВР, нити пак надвор од локалниве, но сепак чинам поставија некоја подлога за нешто понатаму. Да наведам некој таков таг: #плоштад09, #саат итн.
Што е пак сега тагот важен?
Тагот овозможува централизирање на дискусијата. Тагот овозможува соеднување на сите пораки на едно место. Тагот за засилува пораката. Тагот овозможува поголема достапност на содржината. Тагот овозможува лесна ре-дистибуција и пребарување на содржината.
Кога содржината која претходи на тагот е проактивна и повикува, јасно е дека со сета оваа моќ, тагот не е за потценување. Ако на ова се додаде и моќта на мобилната комуникација, резултатите се видливи низ улиците на Кишинау и доправа ќе бидат видливи низ светот.
Секако, обиди за спречување на ваков развој на настаните се можни. Веќе се користат техники за блокирање на сигналот на мобилните телефони, се дискутира за укинување на интернет конекции, но дали е ова демократски?
Дали новите медиуми и новите екстремно динамични и моќни канали на комуникација ја прошируваат или ќе предизвикаат стеснување на дефиницијата на слобода и демократија? Дали воопшто се подобни за ширење на револиции? Или поточно за кој дел од револуциите и општествените активности се подобни?
Локално, пред нас е уште еден настан за кој добив покана на Facebook. И? Се променува нешто? На подобро иде или на полошо?
Одговори на дел од прашањата има на следниве линкови, задолжително за читање (да не линкам на поише места низ постов еве ги на крај)
Без некој посебен концепт, еве само неколку линкови кои убаво посочуваат колку нашите онлајн медиуми (или општо медиуми) се далеку од нешто што се вика онлајн (мултимедијално) новинатство.
Бидејќи сум директно засегнат од информацијата што следи, веднаш да се „заградам“, постов не е за самопромоција, туку за показ како блоговите и нивното место во општествово зајакнуваат, се шири и се дебатира нивното значење (а башка и Дарко ми кажа, напиши нешто пошто те има 🙂 Имено, последниот тримесечник, т.е. летен број на „Културен живот“ оди со главна тема „Комуникациите и новите медиуми. Моќта на блоговите“:
Списанието за култура, уметност и за општествени прашања „Културен живот“ му го посвети своето последно издание на блогерството. Под заглавјето „Комуникациите и новите медиуми. Моќта на блоговите“, се објавени текстови на комуникологот Сеад Џигал, Сузана Милевска пишува за блогосферата како стражар на визуелната култура, археологот Василка Димитровска објавила текст за блог-археологијата и за нејзината веродостојност, Јана Ивановска (NYCS) истражувала на тема како блоговите влијаат на јавното мнение.
Текстовите се претежно од настапите на авторите на Glocal 2.0 и топло ги препорачувам за читање. Да не испаднам шкрт еден дел од мојот текст:
Владеачката либерална идеологија, чии столбови се демократијата и пазарната економија, не штеди зборови да ги фали, препорача, континуирано развива и силно да инвестира во новите технологии. Степенот на нивна усвоеност е мера за развој на одредено општество, а примарни развојни проекти се токму оние кои новите комуникациски технологии треба да ги применат не само во производството и деловниот свет, туку и во образованието. Дигиталната писменост на глобално ниво станува образовен приоритет, кој секако по определено време ќе стане приоритет и во Македонија. Како и да се земе, промотивните содржини и начините како се препорачува усвојувањето и примената на новите технологии, со ниту еден збор ниту знак нема да ве предуреди за можните несакани ефекти кои усвојувањето и примената можат да ги имаат. Да речеме кога ќе се решите или ќе ви биде препишан соодветен лек, во упатството секогаш стандардно мора да бидат наведени можните компликации, несакани ефекти и слично. Тоа засега воопшто не доаѓа предвид да биде приложено или наведено кога да речеме купувате лап топ или нов I-Pod. Едноставно ние сè уште се наоѓаме во идеалистичката фаза на новите технологии каде е непојмливо јавните тајни (дека има комликации при одредени ситуации и употреби) да бидат ставени транспарентно едни до други со самите технолошки уреди и услуги.
